FINAL BLOG

Hoi iedereen,

Dit is de laatste blog die ik ga maken voordat ik naar huis ga.

Ik heb een heel vreemd gevoel, over 2 weken laat ik dit eiland voorgoed achter en zie ik de mensen hier waarschijnlijk nooit meer… toch heb ik wel weer zin om naar huis te gaan.
Ik zal op een punt wel heimwee krijgen, alles is lekker dichtbij, het is zo mooi hier, er zijn heel veel superleuke mensen hier!

Afgelopen 2 weken heb ik helaas niet echt kunnen genieten hier, ik heb 4 keer mijn werk af moeten zeggen omdat ik ziek ben. Ik was 2 weken geleden ziek, toen dacht ik dat het voorbij was, en vervolgens werd ik dus weer ziek na een paar dagen. Blijkt dat ik keelontsteking heb, en nu waarschijnlijk ook oorontsteking. Ben dus maar aan de antibiotica gegaan. Het kostte me 50 pond om een bezoekje aan de dokter te brengen (dat is ongeveer 70 euro). Ik ben wel helemaal klaar met ziek zijn, constant keelpijn nog, de hele dag duizelig, verkouden en tot slot een heerlijke piep in mijn oren die dag en nacht doorgaat. Mijn hele kamer ligt vol met lege doosjes van allerlei soorten pijnstillers. Een tip voor iedereen: als je voelt dat er echt wat mis is, wacht niet en ga naar de dokter voordat je alleen maar zieker wordt!!!! Hopelijk kan ik de laatste 2 weken nog leuke dingen doen.

Mijn ouders hebben de boot geboekt, ze komen me halen . Ze slapen ook een nacht in Guernsey, in mijn hotel. Daarna nemen we de boot naar San Malo en slapen we daar nog een nacht. Gaat een lange reis worden dus. Ik vind het niet zo erg dat ik stop met deze baan, het is erg langdradig en geen uitdaging meer voor me. Constant hetzelfde doen, en het is vaak ook nog eens heel rustig. Ik merk ook dat iedereen langzamerhand begint te vertrekken en nieuw personeel stroomt binnen. Toch zal ik bepaalde collega’s wel ontzettend missen. Er zijn me wel flink wat dingen tegengevallen hier in mijn hotel. Er is bijvoorbeeld ook personeel dat helemaal níet aardig is. Je hebt mensen die altijd chagrijnig zijn, altijd klagen over alles en hun persoonlijke frustraties op het personeel afreageren. De receptie zeikt over het restaurant, restaurant zeikt over de receptie, keuken zeikt over restaurant etc… Of je hebt de types die over iedereen praten omdat ze simpelweg niks beters te doen hebben. Zelfs het hogere personeel roddelt, over personeel maar ook over gasten. Ik vind de sfeer behoorlijk negatief hier dus. Mijn collega’s weten dus letterlijk ook alles wat ik doe in mijn vrije tijd, heb nooit geweten dat ik zo’n interessant roddel onderwerp ben. Wat mijn collega’s doen in hun vrije tijd interesseert me dus echt letterlijk geen zak. Gelukkig heb ik ook leuke collega’s 

Mijn kamergenoot uit Letland is een paar weken geleden vertrokken helaas, daar heb ik het best moeilijk mee gehad. Ze voelde echt als mijn kleine zusje. Ook een paar andere collega’s ga ik echt zo erg missen, en ik hoop ook echt dat we elkaar ooit nog eens kunnen ontmoeten, een goede vriendin van me hier reist ook heel veel, dus ik ga haar dan maar eens vragen of ze een keer een stop maakt in Nederland. Gelukkig gaat Sarah lekker met me mee naar huis, die zit namelijk bij me op de opleiding. Daar heb ik mijn tijd het meest mee gespendeerd hier.

In Nederland zal het leven wel weer heel anders worden, ineens weer naar school, me aan regels moeten houden, wonen in een verlaten dorp, weg van alles. Het leven hier is best simpel naast het werk. Je hebt altijd geld, kunt doen wat je wil, elke dag uit eten, winkelen, geld uitgeven aan onzin. In Nederland zal het wel weer veel minder luxe zijn allemaal. Ik had ook wel wat serieuzer kunnen leven hier. Altijd maar uitgaan, geld uitgeven, nooit thuis blijven om te rusten, laat naar bed, ongezonde dingen eten de hele dag. Het wordt wel tijd dat ik mijn leven weer even een goede draai geef  maar daar is het saaie Nederland natuurlijk uiterst geschikt voor. Toch ben ik blij dat ik het vol heb weten te houden. Op sommige momenten is het heel moeilijk om alleen te zijn, op momenten dat ik me niet goed voelde of ziek was is het wel echt vervelend om alleen op zo’n kamertje te zitten zonder lieve bezorgde papa en mama. Gelukkig kan ik me nu weer lekker laten vertroetelen als een klein kind  haha grapje.
Om te bewijzen dat ik nog steeds een typische zeurende Nederlander ben zal ik nog even lekker zeuren over een paar typische irritante Guernsey dingen:
- Champignons in elk gerecht
- Ze ronden het geld niet af, mijn hele portemonnee zit dus vol met 1 en 2 penny’s
- Het is hier belachelijk duur
- Engelse vrouwen die er uit zien als strippers en zich helemaal klem zuipen (ik en Sarah hebben een keer een meisje gered die midden op de straat lag in de regen, zo dronken als wat)
- Vies Guernsey eten
- Geen zak te doen
- HET WEER!! Het is deze zomer maximaal 21 graden geweest, ik ben zo wit als een papiertje en je kan niet de deur uit zonder paraplu omdat het letterlijk al-tijd begint te regenen op random momenten
- Onze lelijke staff house met de kleine lelijke kamers
- Zeurende gasten op het werk
- Irritante buitenlanders die geen Engels kunnen (ook als ze hier al jaren wonen, wtf??)
- Viezerikken die vieze opmerkingen maken
- Mensen die er onverzorgd bijlopen en hun tanden niet poetsen terwijl een tandenborstel maar 2 pond ofzo kost, zoveel mensen hier hebben vreselijke tanden
- Winkels die allemaal op zondag dicht zijn
- Clubs die dichtgaan om half 3
- Typische Guernsey woorden: als ze hoi zeggen, zeggen ze: Heya! Als ze dankjewel of doei zeggen, zeggen ze Cheers (ook als ze geen drankje hebben), ze noemen alle vrouwen my love (thanks my love, I am sorry my love). Geen bye zeggen maar: Bye bye now! Yep.. geen idee waarom ze dit doen, maar echt iedereen doet het.

Dit was mijn zeurlijstje. Hopelijk genieten jullie ervan.

Ik zie jullie weer in Nederland over 2 weken  !!!!!!!!!!!!!!!!!! Bye bye now! Cheers 